Fun Fact Friday!
Ik weet niet of fun nou het beste bijvoeglijk naamwoord is voor dit feitje, maar een goede om mensen op een feestje mee van hun sokken te blazen is het zeker wel! Let maar op; hiermee ga je mensen versteld laten staan!
Ken je het gezegde “Saved by the Bell”? Dit Engelse spreekwoord wordt (met name) gebruikt wanneer je, door een onverwachte interventie, gered wordt uit een oncomfortabele situatie, maar weet je nu dan ook waar het vandaan komt?
Er zijn verschillende mogelijke verklaringen voor in omloop; toch er is er eentje die er wel tussenuit springt! Of dit ook de échte verklaring is, dat is een tweede… Wij durven het niet te garanderen, maar dit hoef je er op het feestje natuurlijk ook niet bij te vertellen .
Er wordt beweerd – en wij geloven graag – dat “Saved by the Bell” is ontstaan, omdat er in de 17e eeuw nogal eens mensen dood werden verklaard, die dit eigenlijk nog helemaal niet waren.
Er zijn twee verklaringen van hoe dit destijds is ontdekt. [Je merkt al wel dat dit feitje veel verschillende vormen kent]
De eerste is, omdat men vroeger nog vaak met geld of andere luxe spullen begraven werd voor het leven ná de dood. Grafrovers pakte dit dan ook als een kans om al die spullen te stelen. Bij het openen van de kist werden ze echter geconfronteerd met krassen aan de binnenkant van de kist.
De tweede verklaring over hoe dit ontdekt werd, was omdat er toen – onder andere vanwege de velen plagen die er in die tijd waren – zoveel doden waren dat er niet genoeg ruimte was om iedereen te kunnen begraven. De overblijfselen van dode mensen werden dan opgegraven en uit de kisten gehaald en naar een beenderhuis gebracht, zodat de kisten en graven opnieuw gebruikt konden worden. Bij het openen kwamen ze (ook) de krassen aan de binnenkant van de kist tegen.
Men kwam er toen dus achter dat ze per ongeluk mensen levend aan het begraven waren! De krassen van vingernagels moesten een laatste poging tot ontsnappen zijn…
Hoewel levend begraven worden tegenwoordig als een angst onder mensen bestaat, uit tragische verhalen en enge griezelfilms, kwam dit vroeger dus met zo’n regelmaat voor dat ze er iets op bedacht hebben.
Er is een doodskist ontworpen waar er een touwtje aan de hand van de “dode” werd geknoopt en, vanuit de binnenkant van de kist, naar een bel boven de grond werd geleid. Wanneer iemand dan (levend begraven) herrees van diens ogenschijnlijke dood, hoefde er alleen maar aan het touwtje te worden getrokken en was er iemand die de kist dan weer opgroef. Létterlijk “Saved by the Bell” dus!
Het gerucht gaat dat hier ook de term “graveyard shift” vandaan komt. Iemand die de nachtdienst op het kerkhof had en kon luisteren of er een belletje ging rinkelen, zodat ook ’s nachts mensen opgegraven en gered konden worden.
Goed! Of je deze editie van ‘Fun Fact Friday’ gelooft, dat mag je zelf weten! Wij zijn in ieder geval erg blij dat de medische wereld sinds de 17e eeuw stappen heeft gemaakt en we “Saved by the Bell” nu als een gezegde en leuk party-weetje kunnen delen, in plaats van iets wat nog in deze maten toegepast wordt in onze doodskisten.
Griezelige Groetjes!
De Stadsreporters
